علم تفکر زیرساخت اصلی دانایی و هوشمندی انسان است... درواقع میتوان گفت که علم تفکر تکنولژی هوشمندی و روشهای دانایی است و این موضوع تأثیرات بسیار تعیین کننده و اساسی خود را در حل مسائل (جدای از مقوله اطلاعات) بجا میگذارد. از این دیدگاه، با تحلیل شخصیت معلم بزرگ، ایلیا «میم» به نتایج جالبی برمیخوریم که به نوعی میتواند نمایانگر ابعادی از این تکنولژی هوشمند باشد...
روح زایی سیالیت روح است
هرچقدر روح به حالت ریح که روان و سیال است نزدیک تر باشد، به طبیعت خلاق و الهی خود نزدیک تر شده و امکان او برای تحقق روح الهی بیش تر است. انسان ها از این نظر به گروه های مختلفی تقسیم می شوند. قالب روح خلاق، که قدرت و شعور آن نامحدود است، در درون انسان ها ممکن است مانند سنگ و خاک باشد، یا مانند یخ، یا آب، یا بخار، یا آتش یا صوت یا نور. که هر یک از این حالات نیز، خود دارای درجاتی است.
آن که قالب روح در او مانند سنگ است، از لحاظ باطنی و زندگی روحی، مرده محسوب می شود. چنین شخصی از لحاظ باطنی، کاملاً ضعیف و ناتوان است. نیروهای کیهانی در وی، کاملاً نابود شده است. این گروه از انسان ها از مرحله حیوانی پایین تر آمده و تنها، جسدی متحرّک هستند. وضع آنان شباهت زیادی به مردگان، مردگانی که قالب روح شان چون سنگ قبر است، دارد.
و در کسانی که کالبد روحشان مانند یخ است، نیروهای کیهانی و قابلیت های باطنی کاملاً منجمد و راکد می باشند. وضعیت آن ها به حالت کُما شبیه است نه آن طور زنده اند و نه کاملاً مرده اند. اما گاهی با گرم شدن و تابیدن نوری به روحشان ذراتی از این یخ، ذوب شده و علائمی از روح الهی آشکار می شود.
...
اما آن که روحش در نور استقرار دارد و آنقدر روح سیال و جاری شده که به نور شبیه گشته و لباسی از نور بر تن کرده، او تواناترین، کامل ترین و داناترین موجودات است. او بر همه موجودات عالم برتری و اقتدار دارد. در حالت نور، روح خلاق قادر است به وضوح خود را و قابلیت های خارق العاده و کیهانی خویش را آشکار نماید و دست به هر کاری بزند. حتی اگر آن کار، معجزه و غیرممکن به نظر برسد... تفاوت کارایی و توانایی های کسی که در قبر مدفون شده و سنگ و خاک، لاشه او را پوشانده است با کسی که در نور پیچیده شده و با نور یگانه گشته تا چه اندازه است؟ تفاوت قابلیت های سنگ و خاک با نور و روشنایی، تفاوت بین پست ترین و برترین ارواح انسانی است.
برای صعود و تجربه مراحل بالاتر و عمیق تر هستی می بایست روح هرچه سیال تر و جاری تر شود و این خود به معنای پایین آمدن روح و القاء آن می باشد. جریان یافتن روح، همان پرواز روح است و رکود و انجماد آن، سقوط و به پایین افتادن است...
«برگرفته از مکتوبات»
روح زایی روح یابیست
روح زایی باطن زندگی متعالی و اصل هنرهای ماورائی است. روح زایی شکوفا شدن دانه الهیست که روح خوانده شده. با تبدیل شدن این دانه به درخت و به بار نشستن آن، زندگی متعالی رخ می دهد...
روح زایی فعال شدگی و باروری و زایندگی روح و آنگاه به بارش درآمدن آن است. سیال شدن و به جریان افتادن آن، جوشیدن روح، شبیه به چشمه ای که از زمین می جوشد، جویباری می شود و رودخانه ای و به دریا پیوستن.
روح زایی خلاقیت روح است و روح خلاقه را به آشکاری رساندن و برخورداری از آن. از قوه به فعل آمدن روح است. روحی که الهیست و از روح خداوند در انسان دمیده شده. بازگشت روح به طبیعت راستین و نامحدود خویش است.
روح زایی روح دانیست و این واقع نمی شود مگر با یکی را یافتن و یکی را دانستن و یکی را زیستن...
روح زایی وهم زدایی از روح است و به درخشش واداشتن آن. روح چون خورشیدی زندگی ساز است که در هزاران پرده پیچیده شده و در تاریکی پیرامونِ خود ناپیدا گشته. و روح زایی پاره کردن این حجاب های پوشاننده نور است.
روح زایی، نورزاییست، روح یافتگی و روشن شدگیست.
«برگرفته از مکتوبات»
نظر دهید