استاد ایلیا «میم» رام الله

 خدا را بخوانید. بخوانید با زبان، با ذهن و با قلبتان و آنگاه بشنوید آنرا از زبان روحتان.
 به هنگام خواندن آگاه باشید که، چه کسی را می‌خوانید؟ به یاد داشته باشید که در حضور که هستید؟
 خدا را حدّاقل آن‌گونه بخوانید که انسانی بیدار، باعظمت، بینا، شنوا و ناطق را می‌خوانید. بسیاری از مردم به گونه‌ای خدا را می‌خوانند که انگار مرده‌ای را می‌خوانند. به گونه‌ای با خداوند سخن می‌گویند که انگار با فردی که وجودش خیالی است یا در دوردست‌ها سکونت دارد. در حالی که خداوندِ زنده و حاضر از خودت به تو نزدیکتر است. او، هستی توست...
 خدا را طوری بخوانید که انتظار پاسخش را داشته باشید و خداوند، خوانندهٔ خود را حتّی پیش از خوانده شدن، پاسخ می‌دهد. امّا از راه‌های خودش و با روش‌های خودش نه صرفاً آنطور که شما تصور می‌کنید. او با علائم و تغییرات، با اتفاقات، با احساسات و اندیشه‌ها، با بخشش‌ها و گرفتن‌ها (و...) پاسخ می‌دهد...
 به هنگام خواندنِ پروردگار آگاه باشید که خداوند از شما جدا نیست و بر این یگانگی و اتصال ذاتی عمیقاً مراقبه کنید که راه‌گشاست...
 با خنده و گریه، در خواب و بیداری، در سختی و راحتی (...) و حتّی با آهنگ و آواز، خدا را بخوانید.
 بگذارید خداوند زمزمه و زمینهٔ کلام و نگاه شما باشد.
 با وجد و سرور، و با شور و اشتیاق او را بخوانید که خداوند سرور و شادی را دوست می‌دارد.
 در امورات و فعّالیت‌ها، در مسائل و مشکلات، و در فشارها و گرفتاری‌ها، او را بخوانید.
 با ایمان و اعتماد او را بخوانید و همه چیز را به او بسپارید. بدانید که او بدون شک پاسختان می‌دهد لیکن آنطور که خود می‌داند و به شکلی که شعور بیکران و قدرت نامحدودش ایجاب می‌کند.
 اگر تشخیص ندادید، اگر ندیدید و اگر نشنیدید، نگویید که نیست زیرا این شمایید که نمی‌بینید و نمی‌شنوید. بسیاری دیده و می‌بینند. شنیده و می‌شنوند، پس عجولانه قضاوت نکنید.
 اکنون نیز صداها و موجودات بیشماری وجود دارند که ظاهراً نه دیده می‌شوند و نه شنیده. امّا آیا این دلیل بر آن است که نیستند؟...
 خداوند را به گونه‌ای بخوانید که فرزندی پدر و مادر خود را، عاشقی معشوق محبوب خود را، و بنده‌ای خالق و پروردگار خویش را می‌خواند.
 خدا را با عشق و حرارت بخوانید، با امید و انتظار.
 خدا را در وجود خود و در وجود دیگران، در طبیعت، در آسمان و در زمین بخوانید و  صدایش بزنید. در وجود هر آنچه می‌بینید و نمی‌بینید، خدا را صدا بزنید و او را بخواهید تا در وجود همه چیز و همه کس خود را، آنطور که خود می‌داند، آشکار سازد.
 خدا را آن‌گونه بخوانید که روح خود را. با هر دم و بازدمی، با هر نفسی خدا را بخوانید که هر نفس، خود نام خداوند است...

منبع: کتاب جریان هدایت الهی