استاد ایلیا «میم» رام الله

 خدا را به هر نامی که می‌خواهید بخوانید. بخوانید. بخوانید.
    (گزیده‌ای از سخنان استاد م. رام اللّه)

 - آن که به خداوند عشق می‌ورزد، لحظه‌ای از یاد خداوند، لحظه‌ای از خدمت و توجه به خداوند، دمی از زمزمه‌ی نام‌های او غافل نمی‌شود، این نشانه‌ی عشق به اوست. مگر نه اینست که فکر و ذکر دایمی عاشق، معشوق است. گفتار، اندیشه و احساس و عملش پر از حضور معشوق و برای اوست.

 - اسماء پاک و مقدّس الهی را از روی عشق به خداوند و با توجه و درک حضور الهی در هر زمانی که می‌توانید بخوانید. همه‌ی کارها را با یاد و نام خداوند بیامیزید و همراه کنید.

 - اگر از سر عشق، خداوند را بخوانید، خود را بر شما و در شما آشکار می‌کند. با ظهور خداوند همه‌ی تاریکی‌ها، همه‌ی رنج‌ها و سختی‌ها و همه‌ی حجاب‌های منیت پلید و شیطانی نابود می‌گردد.

 - اگر بخوانید و بدانید که او را می‌خوانید، قدرت الهی بر شما ظاهر خواهد شد و شگفتی‌ها می‌بینید، شگفتی‌های نام‌های خداوند را با همه‌ی وجود خود صدا بزنید و حضور الهی را دریابید. حضور الهی نور است، نوری که همه‌ی تاریکی‌ها را می‌زداید.

 - اسماء مبارک خالق متعال را بخوانید، که اگر به راستی خواندید، پاسختان می‌دهد و ندای الهی را می‌شنوید. و بدانید که رهایی و هدایت در دریافت ندای الهی است.

 - با یاد و نام خداوند بخوابید که این خواب، بیداری و عبادت خداوند است.

 - بگذارید که هوشیاری الهی (درک حضور خداوند) ذرّه ذرّه‌ی وجودتان و زندگیتان را پر کند. برکه‌ی خشکیده‌ی وجود خود را در دریای بیکران آگاهی الهی بیفکنید.

 - انسان همان است که بدان توجه می‌کند. به خداوند توجه کنید تا مانند او شوید.

 - نام پروردگار مهربان را بر لبان خویش و در ذهن و قلب خود زمزمه کنید. کلام خود را از نور الهی پر کن تا بهترین‌ها بر تو واقع شود.

 - مگر ممکن است که کسی به راستی خدا را بخواند و خداوند جوابی ندهد. آیا نقص و خطا در خالق متعال ممکن است؟

 - همه‌ی موجودات به سوی خداوند بازمی‌گردند، همه تسبیح خداوند می‌گویند و نام او را تکرار می‌کنند، تو نیز به خداوند بازگرد. که شادی و آرامش حقیقی جز در نزدیکی به او نیست.

 - آرامش جان، زمینی حاصلخیز است که دانه‌های خواست و نیاز در آن به خوبی می‌روید. خواست‌ها و نیازهای (به‌حق) خویش را در یاد خداوند که آرامش جان و قلب است بکارید زیرا به خوبی تحقّق می‌یابند.

 - خداوند همراه کسی است که او همراه خداوند است. با توجه به خداوند و خواندن نام‌های او، همراهی و پشتیبانی خدا را به سوی خود جلب کنید.

- آنچه در زندگی همه‌ی پیامبران، اساتید و بزرگان تاریخ مشترک بوده، توجه همیشگی به خداوند و ذکر نام‌های مقدّس اوست.

 - نام خداوند آنگاه که با عشق و آگاهی برده می‌شود در آسمان‌ها را می‌گشاید و به درک اسرار حق منجر می‌گردد.

 - زندگی انسان چیزی جز ارتعاشات او نیست و ارتعاشات، حاصل اصوات ماست. اصواتی که در ذهن و قلب انسان جریان دارد. اگر این اصوات الهی شود و نام‌های خداوند باشد، زندگی انسان هم الهی و متعالی می‌شود.

 - بهترین صدقات، ذکر اسماءاللّه و یاد خداوند است و صدقه، دور کننده‌ی بلاها، بیماری‌ها و سختی‌هاست.

 - محبوب‌ترین و باارزش‌ترین کارها در نزد خداوند، توجه به خداوند و توکل بر اوست.

 - خداوند خود را به کسی می‌دهد و وجود خود را به کسی می‌بخشد که عاشقانه او را صدا می‌زند و او را به سوی خود می‌خواند.

 - تکرار نام خداوند ریسمانی است که ارتباط بین انسان و خداوند را عملی می‌کند، آنگاه که ریسمان پاره شود...

 - ذکر اسماء الهی و مراقبه بر معنای آن‌ها هماهنگ‌کننده‌ی ارتعاشات انسانی با ارتعاشات کیهانی و هستی است.

 - نام‌های پروردگار، داروی بیماری‌ها و ضعف‌های انسان است. هر کدام از اسماء حق، گروهی از بیماری‌ها (ی ذهن و قلب) را درمان می‌کند و اسماء اعظم الهی (ماها مانترا) به دارویی می‌ماند که همه‌ی دردها و رنجوری‌های انسان را شفا می‌بخشد.

 - همه‌ی موجودات مسیر رشد و تکامل خود را طی می‌کنند و این بدان دلیل است که لحظه‌ای از تسبیح و ذکر خالق خود غافل نیستند. مخلوقات همیشه در توجه و تسلیم به خداوند به سر می‌برند.

 - اگر به موجودات هستی، به موجودات زمینی و آسمانی، به جانوران، پرندگان، گیاهان، کوه‌ها و دریاها، به کهکشان‌ها، سیارات و ستارگان خوب گوش دهید، همه‌ی موجودات را تسبیح‌گوی خداوند متعال می‌یابید. همه‌ی هستی را دائماً در عشق‌ورزی به خداوند و توجه به او می‌بینید که صدایشان چیزی جز ذکر حق نیست.

 - انسان محصول و تجسّم اندیشه‌های خویش است و اندیشه چیزی جز ارتعاش صوت نیست. اگر این اندیشه تاریک، پلید و فاسد باشد، همان طور می‌شویم و اگر نورانی، بزرگ و شادی‌بخش باشد نیز اینطور می‌شویم.

 حال اگر همه‌ی اندیشه‌ها، همه‌ی گفتارها و رفتارها، خدایی و الهی و نام‌های پروردگار اجزاء زندگی و اندیشه‌ی ما باشد... چه اتفاقی خواهد افتاد؟

 - آیا در تاریکی می‌توانید ببینید؟ تا نور نباشد دیدن و تشخیص دادن میسّر نیست. اگر نور نباشد، حیات و زندگی وجود ندارد، همه چیز نابود می‌شود و از بین می‌رود، تا نور نباشد، زیبایی و عظمت وجود ندارد. آنجا که نور نیست تاریکی و جهل است، رنج و وحشت است، بلا و گرفتاری است. بیداری در نور است و خوابیدن و خواب دیدن در تاریکی... واقعیت اینست که بهشت، نور، و جهنم، تاریکی است.

 - خداوند نور آسمان‌ها و زمین است. هوشیاری الهی که از ذکر دایمی نام‌های هستی‌بخش خداوند و توجه به او و درک حضوری او ناشی می‌شود، نور است. آنگاه که هوشیاری الهی جریان یابد، نور الهی در هستی‌مان ظاهر می‌شود. خداوند هر لحظه مخلوق خود را، انسان را به سوی خود می‌خواند. ما باید چکار کنیم؟ آیا او که با آن بزرگی و مقام عظیمش هر لحظه ما را صدا می‌زند، نباید در هر لحظه پاسخش بدهیم و لبیک گوییم؟

 اگر در محضر پادشاهی باشید و صدایتان بزند، بارها صدایتان بزند امّا به او پاسخی ندهید، بی‌اهمیت و بی‌اعتنا به کار خود مشغول باشید، پادشاه درباره‌ی شما چه حکم می‌کند و چه فرمان می‌دهد؟

 حدّاقل تنبیه شما این است که از کاخ زیبا، از خانه‌ی شادیبخش و سرشار از آرامش پادشاه رانده شوید. باید از شهر پادشاه، از ملکوت الهی خارج شوید، این حدّاقل مجازات شما است وای به روز اشدّ مجازات...

 - برای استخراج نیروها و گنج‌هایی که در دل زمین است، می‌بایست زمین را بشکافیم. امّا شکافتن زمینی تا اعماق آن با دست خالی مقدور نیست، به وسایلی برای نفوذ به اعماق و دسترسی به دل زمین نیاز است. اسماء پروردگار وسایلی هستند که با آن‌ها می‌توانید به اعماق وجود خود دست یابید و نیروها و گنج‌های پنهان در هستی خود را به دست آورید. توجه به خداوند، نیرویی است که به واسطه‌ی اسماء، زمین وجود را می‌شکافد و عشق به خداوند می‌بایست انگیزه‌ی کندن و کاویدن این زمین باشد. جز با این انگیزه دسترسی به اعماق ممکن نیست.

 - نور خورشید دارای شعاع‌های فراوان و بیشماری است. خورشید وجود انسان که همان روح الهی است نیز دارای شعاع‌هایی است. اگر این رشته‌های نورانی نباشد، نوری هم وجود ندارد. هر کدام از این رشته‌های نورانی یکی از نام‌های خالق متعال است. اگر نام‌های خداوند را با آگاهی و توجه کامل و با عشق به خداوند تکرار کنید، این خورشید عظیم، فروزان، و جهانتان روشن شده و سپس زندگی دیگران را به نور الهی خود روشن و نورانی می‌کنید.

 - باران که از ابرها می‌بارد، آلودگی‌ها و پلیدی‌های زمین را پاک و آن را زنده و شکوفا می‌سازد. آنگاه که قطرات اسماء الهی از ابرهای عشق به خداوند فرو ریزد و باران توجه به خداوند پدید آید، زمین وجود انسان پاک و شکوفا می‌شود، به این ترتیب دانه‌هایی را که خداوند در روح و جان انسان کاشته (نیروها، قابلیت‌ها و کیفیات باطنی(شکوفا شده و می‌رویند. وجود انسان، زنده می‌شود و به حیات الهی زندگی شاد و پربار می‌شود و بهشت الهی عیان می‌گردد.

 
منبع: کتاب جریان هدایت الهی