استاد ایلیا «میم» رام الله

در مقابل نتایج و مشاهدات مثبت، نظریات متضادی وجود دارد که حاکی از موضع ‏گیری‏های منفی طیف های خاصی از مردم می‏باشد. این اظهارنظرها عمدتاً بصورت بسیار بدبینانه بیان شده ‏اند. دشمنان ایلیا بارها سعی کرده ‏اند به هر صورت ممکن و با توسل به دروغ‏ها، تهمت‏ها، جوسازی‏ها، جعلیّات و شایعه ‏سازی و تبلیغ مسموم او را تخریب و ترور معنوی کنند. آشنایی چنین گویندگان بدبینی با او عمدتاً در حد شنیده‏ های آنها است. اشخاصی که تلاش کرده‏ اند که او را زیر سؤال ببرند به قشرهای مختلفی وابسته بوده‏ اند و انتقادات آنها عموماً تکرار مطالبی از این دست بوده است که او مرتد و کافر است و آموزش‏های او کفرآمیز و بر خلاف شریعت است. یا اینکه او ساحر و جادوگر است و دارای قدرتهای شیطانی است. بعضی از این معترضان هم گفته‏اند که او یکی از اعضاء سلسله یوگی‏های شرقی مانند سای‏بابا و راماکریشنا است و همان نقشه‏ ها را دنبال می‏کند. ضدیت با دین، حمایت از افراد مطرود و محکوم، خودپرستی، ادعای الوهیت، عدم رعایت سنتها، سحر و جادوگری، مخالفت با تمدن و مدنیت، آشوبگری و سعی در ایجاد بی‏نظمی و بر هم زدن قراردادهای اجتماعی و تلاش برای بی ‏اعتباری قوانین از جمله انتقادات دیگری است که به او وارد شده است. انتقادکنندگان او از دسته ‏های مختلفی بوده‏اند. مذهبی‏های متعصب، روشنفکران لائیک که مخالف دین و منکر الهیات می‏باشند، اشخاص بدبین و شکاک نسبت به حقایق باطنی، خانواده و آشنایان قبلی، اشخاص سیاست‏ زده، مدافعان دو آتشه سنت‏ها و آداب و رسوم  اجتماعی و رؤسای بعضی از فرقه ‏های مذهبی.

از آنجا که موضوع تحریک به محکومیت برای همه پیروان او اتفاق نیفتاده است و تنها برای اشخاصی با ویژگی‏های مشخص اتفاق افتاده شاید بتوان دلایلی مانند تلاش برای جداسازی اهل از نااهل را علت اصلی این نوع رفتار دانست...
«کسانی که رفتنی ‏اند می ‏روند و آنها که ماندنی‏ اند، می‏ مانند.
آنکه رفتنی است در آزمونها پایدار نمی ‏ماند و خودباختگی و فراموشی بر او چیره می‏ شود. اگر رفتنی ‏ها را مدتی دور نگه‏داری می‏ روند در حالیکه ماندنی ‏ها اگر تا پایان زندگی‏شان دور بمانند که اینطور نیست، باز هم دور نمی‏ شوند. رفتنی‏ ها با راندن و دفع کردن رانده می‏ شوند لکن ماندنی‏ ها را اگر برانی، بیشتر جذب می‏شوند. اگر اوضاع بر وفق مراد عهدشکنان نباشد، می‏ گریزند و اگر در هیجان ‏زدگی قرار گیرند، فرار می‏کنند و برای عهدشکنی خود به دلیل‏ تراشی و خودتوجیهی متوسل می ‏شوند.
اما وفاداران در شرایط سخت، وفادارترند. به هنگام تحریک و تزلزل، محکم‏ ترند. اگر اوضاع آنطور که می‏ خواهند نباشد، اهل صبر و انتظارند و از خودگذشتگی‏ شان آشکار خواهد شد...
و فاداران جدانشدنی‏ اند حتی اگر خود را از همه چیز محروم شده بیابند و چنین کسانی وصل‏ شدنی ‏اند. اینها به ... وارد می‏شوند، سکنی می‏ گزینند و در آن جذب می‏شوند. گذشت زمان آنها را خسته و فرسوده و متزلزل نمی ‏کند بلکه محکم‏تر و قوی‏تر و مشتاق ‏تر می‏کند زیرا با گذشت زمان به مقصود نهایی نزدیک‏تر شده ‏اند...»